…กว่าจะถึงวันนี้ (ของ”เรื่องเล่าจากนักเจาะโลก”)

ผมส่งต้นฉบับหนังสือเล่มหนึ่งที่เขียนเสร็จไปได้สักหนึ่งปีที่ผ่านมาให้กับสำนักพิมพ์ แล้วขั้นตอนหลังจากนั้นก็คือการตรวจแก้ไขต้นฉบับ การจัดหน้า พิสูจน์อักษร การทำปก การตรวจแก้ต้นฉบับ การแก้ไขคำผิด การตรวจแก้ต้นฉบับ…

ผมไม่ได้พิมพ์ผิดหรือว่าย้ำคิดย้ำทำหรอกนะครับ ขั้นตอนมันแค่วกๆ วนๆ อยู่กับการทำๆ แก้ๆ แก้ไขกันไปอยู่อย่างนี้จนกินเวลามาร่วมหนึ่งปี

ก็น่าคิดนะครับว่านับแต่วันที่ผมได้รับการติดต่อให้เป็นผู้เขียน (ในฐานะที่จะต้องมีชื่อลงบนปกหนังสือด้วย) นั้น ทำงาน เขียนเสร็จ ส่งงาน กระบวนการทั้งสิ้นก็เป็นเวลาประมาณสองปีผ่านมาพอดี

แท้จริงแล้ว เมื่อมันเสร็จออกมาเป็นรูปเป็นเล่มแล้วในวันนี้ มันกลับเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ เล่มหนึ่งที่น่าดู น่าอ่าน ใช้ได้เลยทีเดียวครับ

จะเป็นอย่างไรลองดูภาพปกทั้งปกหน้าและปกหลัง ดังภาพนี้นะครับ

ปกหน้า

ปกหลัง

โจทย์ที่ผมได้รับจากทางสำนักพิมพ์ฯ นั้นคือให้เขียนเป็นสารคดีที่อ่านสนุก ยึดอยู่บนหลักการความเป็นจริงที่ได้จากการรวบรวมบทสัมภาษณ์บรรดาวิศวกรปิโตรเลียมและนักธรณีวิทยา (เหล่าคนค้นหาพลังงาน) โดยได้รับการสนับสนุนการทำงานและข้อมูลด้วยดีจากบริษัท ปตท. สผ.

น่าเหน็ดเหนื่อยและรู้สึกว่าเป็นโจทย์ที่จะต้อง “แบกโลก” แบกรับน่าดูครับ แต่เมื่อรับงานมาเขียนแล้วก็จะต้องตั้งใจทำและถ่ายทอดออกมาให้ดีที่สุด ให้น่าอ่านที่สุด

ผมวางตัวละครที่มีชื่อสมมติขึ้นมาเดินเรื่องและมีเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้เอาไว้ทั้งหมด 13 บท จำนวน 200 หน้าพิมพ์ (ไม่นับรวมหน้าหลังๆ ที่เป็นภาคผนวก)

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีวันนี้ของหนังสือ “เรื่องเล่าจากนักเจาะโลก” ที่มีรูปเล่มสวยงาม ภาพปกน่ารัก…ในที่สุด

ส่วนจะอ่านสนุก อ่านดี มีสีสัน (ตามที่ผมโฆษณาชวนให้เชื่อเอาไว้) เพียงใด ก็ฝากเป็นผลงาน (ที่กินเวลาในการผลิตเนิ่นนาน) ไว้ด้วยนะขอรับ

ชอบไม่ชอบ ผมก็หวังว่าจะได้รับความคิดเห็นจากคุณๆ ที่รักนักอ่านทั้งหลาย…

https://ittirit.wordpress.com/my-bookshelf/